گرچه بر لب غزل از عشق، فراوان داریم
دلِ پُرعاطفه ای از همه پنهان داریم
ترس از انکار بجانِ دلمان افتاده ست
سینه ای زخم از الطافِ حسودان داریم
خنده مان، جرم... ولی دم بدم از دشمن ودوست
تیر وطعنه سببِ دیده یِ گریان داریم
شهر از آلودگیِ آب و هوا جان داده
و دراین معرکه ما مردنِ ارزان داریم
وصد البته که از ماست به ما این اوضاع
اینکه در ساحلِ دریا لبِ عطشان داریم
پابرهنه به زمین می خورد از تنهایی
هدیه «پاپوش» برایش دمِ زندان داریم
گره از پایِ دلِ غمزده ای  نگشاییم
وفقط رویِ طلب جانبِ یزدان داریم
خالی ازعشق ومحبت، باهمانی تنها...
بی ثمرشاخه، پراز مرغ غزلخوان داریم
.
. م. زکی زاده
دل وجان ونظروگفتارورفتارمان سرشارازعشق باد انشاءالله